W tych wierszach świat niknie, a poeta pyta, z jaką siłą owo niknięcie obejmuje świat. Tomasz Hrynacz wskazał interesujący pomysł na wiersz. Wiersza traktujący o najważniejszych sprawach dla każdego, kto chce b y ć. Kto pragnie istnieć przez światło: przez miłość.
Otóż, „Partycje oraz 20 innych wierszy miłosnych” ukazują dyskretny urok formatowania- uczuć, przeczuć, myśli. Nie kopiują danych. Nie sortują wiedzy. Nie zapisują niczego automatycznie ad memorium
do jakiegoś katalogu kluczy interpretacyjnych, tropów, analogii, autorytetów. Tworzą raczej osobny obszar pamięci subiektywnej: pośród korowodów detali, na które n a p o t y k a (...) współczesny poeta- powracający do stałych miejsc, gdzie spodziewa się odnaleźć światło, ład.
Dramaturgia „Partycji”- wierszy miłosnych- polega na umiejscowieniu w czasie tego, co wieczne, na uczynieniu relatywnym tego, co bezwzględne. Dramaturgia, którą można dostrzec pomiędzy biegunami skończoności, ograniczenia i bezkresu, pomiędzy wyodrębnieniem i asymilacją. Pomiędzy miejscami podzielonymi.