„Bohater wierszy Lekszyckiego obraca się więc w świecie szkolnym, podpatruje ten świat, czasem stacza z nim nierówną walkę, częściej kpi, żartuje, próbuje dyskretnie podważać jego reguły i zaglądać za podszewkę wydarzeń. Przy tym wszystkim, choć posługuje się wierszem białym, trzyma się form klasycznych, a w tytułach nawet komicznie pseudoklasycznych.”