***
„W solowej książce Lekszyckiego wiersze przygodowe i dokumentalne zwracała uwagę przestrzeń miasta, utrwalana bez euforii, czasem jakby niechętnie. Znamienny wydaje się tutaj zanik hierarchii, albowiem każdy element będzie równie ważny: kontener na śmieci przy osiedlu, guma do żucia, brzmieniowy efekt zapisanych słów, zawiedziona miłość, czas. I wszystko równie szybko może zostać unieważnione. Każda dostrzeżona rzecz, choćby sytuacja towarzyska, przypadkowe zdarzenie) ewokuje poetycką narrację, słowa koniecznego monologu. Lekszycki nie raz zaskoczy czytelnika rozkwitającą frazą i metaforycznym zapętleniem.”