Jacek Dehnel
Recenzje "Niosłem Ci kanapeczkę" - B. Sadulski (Rzeczpospolita), K. Zabłocki (homiki.pl),
Kanapeczki dla Verdinsa i Dehnela
K. Zabłocki
[...]
Niosłem ci kanapeczkę – tomik prozy poetyckiej młodego łotewskiego autora Karlisa Verdinsa (wydany niedawno przez wrocławskie wydawnictwo Biuro Literackie) to edytorskie cacko, bibelot. Jak zresztą i inne tomy tej oficyny. Na okładce Kanapeczki jest poczyniony delikatną kreską rysunek – nieco à la David Hockney, czy może Andy Warhol (tak, tak, mało kto wie, jakie piękne delikatne rysunki tworzył ten artysta obok swych puszek zupy pomidorowej czy fasoli) – przedstawiający dwóch chłopców leżących na kraciastej pościeli: jeden leży na brzuchu, a drugi – poprzecznie do niego – układa głowę na dolnej części jego pleców, tuż na pośladkami. Te pośladki to niejako niespodzianka – ukazują się w swej pełnej cienkopiórkowej krasie dopiero po odgięciu skrzydełka. Ów miły dla oka rysunek – autorstwa Ewy Zwarycz – zapowiada klimaty gejowskie. I faktycznie, są te klimaty, ale niejako „podskórnie”: homoerotyczność tych mikroutworów to jedynie naturalne podglebie, oczywistość, coś, co jest, co w sposób naturalny powstało i jest dobre.
[...]
całość:
http://www.homiki.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=3395
Bajki o ryskich mężczyznach
B. Sadulski
„Niosłem ci kanapeczkę” to nieduży zbiór, w którym Verdins koncentruje się na jednym temacie: na miłości gejowskiej. Przedstawiając codzienność dwóch kochających się mężczyzn daleki jest od banału i wulgarności, a bliższy realizmowi magicznemu – nawet zwyczajna podróż z tytułową kanapeczką ma charakter onirycznej wyprawy.
Nadmiernej egzaltacji udaje mu się uniknąć dzięki mnogości inspiracji: w jego prozach przemawia Peer Gynt, Sanczo Pansa czy doktor Watson. Autor sięga po pastisz, parodię, nie po to, by ośmieszać, ale żeby wzruszyć. Miniatury Verdinsa to perełki subtelnej erotyki i niebanalnego humoru. Pisarz stosuje zabiegi charakterystyczne dla poezji, jego prozy mają mocny rytm, a narracja jest płynna, niezakłócona językowymi popisami.
[...]
Oryginale łączenie, czy raczej mieszanie stylów, przywdziewanie narracyjnych masek i wątek homoseksualny robiący wrażenie swoją zwyczajnością, sprawiają, że książka jest literackim majstersztykiem, nową jakością nie tylko wśród książek traktujących o tematyce "okołogejowskiej".
całość:
http://www.rp.pl/artykul/2,350525_Bajki_o_ryskich_mezczyznach.html
K. Zabłocki
[...]
Niosłem ci kanapeczkę – tomik prozy poetyckiej młodego łotewskiego autora Karlisa Verdinsa (wydany niedawno przez wrocławskie wydawnictwo Biuro Literackie) to edytorskie cacko, bibelot. Jak zresztą i inne tomy tej oficyny. Na okładce Kanapeczki jest poczyniony delikatną kreską rysunek – nieco à la David Hockney, czy może Andy Warhol (tak, tak, mało kto wie, jakie piękne delikatne rysunki tworzył ten artysta obok swych puszek zupy pomidorowej czy fasoli) – przedstawiający dwóch chłopców leżących na kraciastej pościeli: jeden leży na brzuchu, a drugi – poprzecznie do niego – układa głowę na dolnej części jego pleców, tuż na pośladkami. Te pośladki to niejako niespodzianka – ukazują się w swej pełnej cienkopiórkowej krasie dopiero po odgięciu skrzydełka. Ów miły dla oka rysunek – autorstwa Ewy Zwarycz – zapowiada klimaty gejowskie. I faktycznie, są te klimaty, ale niejako „podskórnie”: homoerotyczność tych mikroutworów to jedynie naturalne podglebie, oczywistość, coś, co jest, co w sposób naturalny powstało i jest dobre.
[...]
całość:
http://www.homiki.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=3395
Bajki o ryskich mężczyznach
B. Sadulski
„Niosłem ci kanapeczkę” to nieduży zbiór, w którym Verdins koncentruje się na jednym temacie: na miłości gejowskiej. Przedstawiając codzienność dwóch kochających się mężczyzn daleki jest od banału i wulgarności, a bliższy realizmowi magicznemu – nawet zwyczajna podróż z tytułową kanapeczką ma charakter onirycznej wyprawy.
Nadmiernej egzaltacji udaje mu się uniknąć dzięki mnogości inspiracji: w jego prozach przemawia Peer Gynt, Sanczo Pansa czy doktor Watson. Autor sięga po pastisz, parodię, nie po to, by ośmieszać, ale żeby wzruszyć. Miniatury Verdinsa to perełki subtelnej erotyki i niebanalnego humoru. Pisarz stosuje zabiegi charakterystyczne dla poezji, jego prozy mają mocny rytm, a narracja jest płynna, niezakłócona językowymi popisami.
[...]
Oryginale łączenie, czy raczej mieszanie stylów, przywdziewanie narracyjnych masek i wątek homoseksualny robiący wrażenie swoją zwyczajnością, sprawiają, że książka jest literackim majstersztykiem, nową jakością nie tylko wśród książek traktujących o tematyce "okołogejowskiej".
całość:
http://www.rp.pl/artykul/2,350525_Bajki_o_ryskich_mezczyznach.html
Jacek Dehnel
fot. Emilian Snarski
fot. Emilian Snarski
Lala, Wydawnictwo W. A. B., 2006
Ph. Larkin - Zebrane, Biuro Literackie 2008
Ekran kontrolny. Biuro Literackie 2009
Saturn,Wydawnictwo W.A.B., 2011
Rubryki strat i zysków, Biuro Literackie 2011
Się pisze.
Blog o międzywojennych zbrodniach:
http://www.tajnyde...
Felietony w Wirtualnej Polsce:
http://ksiazki.wp....
"Uratować babcię" - Marty Mizuro recenzja z "Lali" w portalu Onet
http://czytelnia.o...
"„Lala” i cacka(nie) kulturalne" (A. Kropkiewicz, recenzja "Lali")
http://www.regalow...
"Bez płaczów, dąsów i rzucania mięchem" - wywiad (K. Mikurda, Biuro Literackie)
http://www.biuroli...
"Na dwoje Gombrowicz wróżył" - wywiad (A. Nowaczewski, Undergrunt)
http://undergrunt....
www.nieszuflada.pl
www.martagornicka....
(inne linki w bibliografii)
http://www.tajnyde...
Felietony w Wirtualnej Polsce:
http://ksiazki.wp....
"Uratować babcię" - Marty Mizuro recenzja z "Lali" w portalu Onet
http://czytelnia.o...
"„Lala” i cacka(nie) kulturalne" (A. Kropkiewicz, recenzja "Lali")
http://www.regalow...
"Bez płaczów, dąsów i rzucania mięchem" - wywiad (K. Mikurda, Biuro Literackie)
http://www.biuroli...
"Na dwoje Gombrowicz wróżył" - wywiad (A. Nowaczewski, Undergrunt)
http://undergrunt....
www.nieszuflada.pl
www.martagornicka....
(inne linki w bibliografii)