Nie jestem z tego miasta. Wysiadam. Ty zostajesz. Z psem,
z mieszkaniem, z kartą do bankomatu. Zostajesz i może
wyrzucą cię z pracy, może przestaną się do ciebie odzywać
ci, którzy teraz do ciebie się odzywają. Może mgła blada
jak powrót, zmieni się w tobie w jasne światło Dzień
jak kolęda zaskoczy cię w brudach i bez święceń. Będzie
dużo zabawy ze skórą i językiem. Zostaną po tym ślady.
Wiem, że śnią ci się inne sutki, inne biodra kołyszą się
wokół twoich bioder. Nie jestem taka święta. Mam ciało,
które do mnie mówi różne świństwa. A teraz spróbuj
obronić to w wierszu. Żeby nie było wstydu. Mogłabym
pisać listy i pić wódkę. Palić i pisać listy kompletnie pijana,
w bieliźnie. Mogłabym się dotykać. Wiem, że śnią ci się takie,
które się dotykają. Mogłabym, ponieważ nie jestem
z tego miasta. Wysiadłam. Ty zostałeś. Wciąż bawią cię
takie przystanki. Chciałabym żebyś połknął moją kroplę potu.
Żebyś się zaraził.

(z tomu: Cały w słońcu)