Dzwony wydarły się. Na szczęście luty,
nie listopad. Luty luty, nie mamy cykuty!
Dzwony wydarły się. I zamilkły. Jak oczy
(piękne te oczy, piękniejsze niż kwarc).

Zobacz – za szybą leży odcięta dłoń drogi.
Ścieżki powleczone ołowiem. Lód, lądolody.
Luty, i dobrze. Ojciec tu do nas przestał
zachodzić tak często. Za szybą martwa dłoń.

Pod blachą ogień.