matki!”. I mógł przecież nie słuchać tych wrzasków. Przecież wiadomo, że nie ma się co wysilać na rozumienie jak ktoś drze się i macha szalikiem. Przecież słowa to tylko słowa i o co właściwie chodzi. W najgorszym wypadku miał przecież w plecaku stopery i mógł zatkać przed sobą uszy. Ale - słuchaj chłopczyno - i on posłuchał.

Zobacz, jakie ma teraz oczy.
Mam.



Studium, nr 6/1 2005/06