to smutny kraj, w którym nie ma wartości
chrześcijańskich wpisanych do konstytucji
ponura to ziemia, która nie zna polityki
prorodzinnej, ta ziemia bezbożna, co nie
jest jak wuj, szwagier i rodzina zastępcza,
to zaledwie gleba, która bywa niczym pożar
na działkach, jak zaprószenie od piecyka,
jak konkubent matki podczas libacji alkoholowej,
jak pan z wami zamarznięty na chuj, jak bezdomny,
bezrobotne bydlę, jak wróć ty skurwysynu, wracaj,
mówię tutaj ty szmato, nie będziesz się kurwić. jałowa
to ziemia jak wszyscy kochankowie matki polski,
którą opuszczam nie trzaskając drzwiami, od której
odchodzę na palcach, cicho, cichuteńko tutaj jak w
Stutthofie, jeszcze ciszej, żeby tylko nie obudzić
dziecka, które ona nosi w sobie, którym jestem.