Niech tak będzie, że zła i mroczna jest szachownica,
która nas ustawiana polach białej rozpaczy i czarnej
radości. Niech tak będzie, że to, co w Tobie żywe –
martwe jest u innych a to, co żywe u obcych, martwe
w Tobie. Tną do kręgosłupa brzeszczoty podmiejskich
składów. A na poboczu tyle życia; tyle saren, dzików,
lisów, kotów zatrzymuje się nagle w nagłym blasku
i zostaje zbitych w przelocie. Zapalasz światła i wszystko
znika, gasisz i wszystko się rozjaśnia. Golenie drzew
po bokach, tonąca platforma spalarni śmieci, worki
niesione listopadem, deszcz czepiający się ścierniska;
Ciemne wrzeciono towarowego mozolna praca wycieraczek,
wgniecenie błotnika, mokry ślad rozmazany od zderzaka
po drzwi. Oto jest życie - jedyne na jakie cię stać, jedyne,
które potrafisz powołać i chronić
na pewno.