My chcemy patrzeć dalej niż okna domów naprzeciw,
my chcemy żyć, bo żyjemy jak koty.
I teraz przyszliśmy mówić o swoich prawach: „Tak!”
Słyszysz szelest płaszczy – oto my.
Swoje będziemy robić wciąż!

Rodziliśmy się w ciasnych mieszkaniach nowych osiedli,
traciliśmy niewinność w wojnach o miłość.
Dla nas już są za ciasne ubrania,
uszyte przez was ubrania
i teraz przyszliśmy mówić, o tym co będzie.
Swoje będziemy robić wciąż!