W jasnym świetle gazowej lampy
odkręcam kuchenny kran
i patrzę jak woda tryska
do czystego białego zlewu.
Na rowkowanej suszarce
po jednej stronie stoi
szklanka wypełniona pietruszką -
jędrna zieleń.
Czekając
aż popłynie świeża woda -
zerkam na wypucowaną podłogę -:
para gumowych sandałów
leżą obok siebie
pod stolikiem przy ścianie
wszystko gotowe na noc.

Czekam, ze szklanką w ręce
- trzy dziewczyny w szkarłatnym atłasie
przechodzą tuż przede mną
na szemrzącym tle
zatłoczonej opery -
to
pamięć błaznuje -
trzy niewyraźne, nic nie znaczące dziewczyny
pełne zapachów i
szelest ocierających się
o siebie tkanin i
małe pantofelki na dywanie -
słychać głośno
szkolną francuszczyznę!

Pietruszka w szklance,
nieruchoma i lśniąca,
sprowadza mnie na ziemię. Biorę napój
i ziewam z rozkoszą.
Teraz czas do łóżka.


z tomu "Al Que Quiere!", 1917