Śpiewał Salomon do Saby
I jej śniadą twarz całował,
„Cały dzień w jednym miejscu
W kółko kręci się nasza rozmowa,
Cały dzień, od południa bez cieni,
Kiedy żar do szczytu dochodzi,
Tkwimy w ciasnym temacie miłości
Jak stary koń w zagrodzie.”

Śpiewała królowa Saba,
Gdy ją król na kolanach usadził,
„Skoro poruszyłeś sprawę,
Której uczeni byliby tak radzi,
Musiałeś odkryć, nim słońce rzuciło
Nasze cienie na ziemię jasną,
Że nie ów temat, lecz moje myśli
Są tylko zagrodą ciasną.”

Śpiewał Salomon do Saby
I jej oczy całował i pieścił,
„Nie pojawił się jeszcze na świecie
Nikt, wśród mężów ni w rodzie niewieścim,
Równie biegły w naukach jak my dwoje,
A cały dzień był nam dowodem,
Że nic innego, tylko miłość zdoła
Zmienić świat w ciasną zagrodę.”


1918