...

[Pedagogika jako obraz rozwoju Istot] Czy zdajesz sobie sprawę z tego czym jest wychowanie? - No tak, to przecież proste. Było się tym rodzicem, nie! Ale w sensie operacyjnym? No, jak je realizować. Trzeba wiedzieć, co się chce uzyskać, jakimi metodami i trzeba stworzyć do tego odpowiednie warunki. - No, to też niby nie jest trudne. Jak się ma do dyspozycji cały system... Tak. Tylko operacyjnie, to znaczy, że trzeba wziąć pod uwagę bardzo wiele zmiennych i dostosować do tego cały system. Weźmy może pod uwagę jedną ze zmiennych - człowieka. Człowiek czyli rodzice, nauczyciele i uczniowie. -Co ich łączy? Byli kiedyś wychowywani bądź są aktualnie w trakcie procesu wychowywania. Jako osoby społeczne zostały ukształtowane bądź są właśnie kształtowane. Pytanie - jak bardzo pedagogika odcisnęła na nich swoje piętno? I jeszcze do tego - jaki rodzaj pedagogiki, bo kierunków w tejże nauce, co niemiara. Pytanie wcale nie do końca bezsensowne, zważywszy na fakt, iż nie każde wychowanie jest zgodne z zasadami pedagogiki. Jeśli uzmysłowimy sobie jeszcze, jaki jest obraz społeczeństwa polskiego A.D. 2019 to możemy mieć wątpliwości, co do tego czy system edukacyjny w Kraju nad Wisłą w ostatnich 100 latach (uwzględnić trzeba dziadków, pradziadków, rodziców i dzieci) jest wydolny? -Dlaczego? Ci na szczytach władzy (niezależnie od tego, jaka opcja polityczna rządzi) działają na zasadzie homo homini lupus. Inni, którzy powinni stać na straży porządku prawnego i powszechnego dostępu do rychłego wymierzenia sprawiedliwości zdają się postępować tak, że manus manum lavat. I nie tylko oni. A, co do wychowywania, to są poważniejsze problemy w Kraju nad Wisłą (vide: syndrom bostoński). I nie są to jedyne rysy na nieskazitelnym obrazie tradycyjnego wychowania. A może nie chodzi tylko o system edukacyjny? -Bingo! Chyba... Szkoła potrafi wiele skorygować, jeśli stworzyć dla niej właściwą wizję, dostosować do niej metody i stworzyć przyjazne środowisko. Bo jeżeli jest tak dobrze to czemu jest tak źle - w Kraju nad Wisłą? I znowu okazuje się, że Kraju całkiem bananowym (żeby nie sypnąć jakimś tekstem znanego polityka, z którejś tam kasety, którejkolwiek z opcji politycznych..., bo dzisiaj to już oficjalna retoryka, co?). -A czego tu się czepiać? Czepić się trzeba wychowania. Jaki pradziad - taki dziad. Jaki dziad - taki rodzic. A jaki rodzic - takiż młody Polak-patriota lubo Polak-inaczejpatrotyczny. Przyszły polityk, sędzia, nauczyciel, ksiądz, biznesmen, ekonomista itp. Więc, co jest nie tak? Tradycja wychowania opresyjnego kwitnie w narodzie jak kąkol! -No i co z tego? Taka tradycja ukochana przecież. A, co? Może wychowanie bezstresowe? Co? Skąd się narody takie biorą, że ich tradycją jest bohaterszczyzna, cwaniactwo i głupota tępa? Skąd, skąd?! Taki już to los czyli dzieje czyli historia taka. Ot i co! Czyli długo tak się z sobą mają i nic już poprawić jakby nie można by było. Bo taki to patriotyzm. A jakby tak nie czekać na kolejną zawieruchę tylko się zdać na oświecenie w wychowaniu? Bo, jakie wychowanie opresyjne w narodzie taki naród. Jaka rodzina - taki wychowanek. Więc jakiego chcemy mieć tego wychowanka, jaką rodzinę i jaki naród? Jak dotychczas, w konflikcie wewnętrznym i zawnętrznym, w bezpardonowej rywalizacji, co państwo zaświadcza też swoim przykładem? Czy żyjący w porozumieniu i współpracy? Co lepsze? Można kierować się tradycją, a nawet trzeba, ale czy akurat musi być to opresja? W stosunkowo niedawno wydanej książce (Wychowanie szczęśliwego dziecka w świetle rewolucyjnych odkryć naukowych, Warszawa 2015, ss. 383), znana francuska specjalistka i couch nauczycieli i psychologów, lekarz pediatrka, Catherine Gueguen daje nam przepis, jak to osiągnąć. Stawiając na samoświadomość i autoempatię, zyskujemy zrozumienie siebie i możemy z empatią wychowywać i nauczać (komunikacja empatyczna) młode pokolenie. To rodzi więź pomiędzy rodzicami/wychowawcami a wychowankami na zasadzie porozumienia. Efekt - akceptacja, życzliwość i współpraca w społeczeństwie. Proste? Ale, jak to operacyjnie osiągnąć? Najpierw poznanie odkryć naukowych w dziedzinie naurobiologii (w tym momencie, kiedy to czytasz stan badań jest już daleko bardziej zaawansowany, więc czy warto stać w miejscu i czy można?), że wychowanie opresyjne (czytaj: tradycyjne) uniemożliwia prawidłowy rozwój mózgu oraz ogranicza samoświadomość i poprzez wyparcie lęków skarla empatię, a dopiero potem stopniowa zmiana systemu wartości w rodzinach, w których stosuje się najczęściej komunikację kategoryczną. Następnie wprowadzenie zmian w systemie oświaty i stworzenie podstaw dla działalności Nowoczesnych Zakładów Edukacyjnych, które kształciłyby prawdziwych patriotów, takich nie do konfliktu tylko do współpracy. No, jakieś kilkadziesiąt lat pracy. I, już. Proste? -Hmmm... Ale zacząć trzeba od zaraz. (WYPISY WYZWOLENIA 39)

[Wizje a nauka] W perspektywie naukowej wizje przyszłości mają szerokie zastosowanie. Gdyby nie wizjonerska działalność takich naukowców jak Albert Einstein, Alfred Nobel czy Maria Curie to nasz świat wyglądałby inaczej. Wielu badaczy po prostu intuicyjne talenty rozwija na gruncie nauk, stosując metodologię i procedury właściwe dla ich dyscyplin. Jednak, co wówczas kiedy wizje dotyczą przeszłości... więcej >>