Czwarta rano, bliski wschód, śnieżyca.
Łażę po mieście senny jak jaszczurka.
Nic bardziej nie przygnębia niż w mieście
świeży śnieg, który momentalnie topnieje na twarzy
i zaciera nasze ślady tak szybko, jak szybko wyścig
na pół rozcina miasto, więc idę ostrożnie, często upadając.