Przyjdź światło, niebieskie i duże, zabierz
w odwrotnej kolejności, najpierw mnie,
a potem matki, dzieci, starców,
zabierz najpierw ciało, ogłupiałą myśl
puszczając z ręki, jak bąka,

niech wiruje, obijając się o ściany
wynajętego pokoju; przyjdź światło
w czyjejś ręce, jak lampa,
albo bez ręki, kołysz się w powietrzu,
zakreślając łukiem ostatnie możliwości;

jeśli nie wprost, jeśli nie ty,
to będę chujem w tle, nikim,
dlatego przyjdź, ogłoś, daj znać,
czy mam jeszcze liczyć i opisywać,
czy