by odczynić zło, rybie łuski zawijano w serwety łopianu,
łopian suszono na słońcu, zaschniętą krew rozcierano w moździerzu,
rdzę rzucano na wiatr. wiatrem nasiąkały prześcieradła, starorzecza
i rybie mokradła

by odczynić miłość, w zielonych baliach rzek wymywano z ciała
drugie ciało; żal kaligrafowano na wąskich przegubach, rodowych
srebrach, rodzinnych obrusach

starym pannom - wosk lano do ust, kiedy pan śmierć wchodził
w miękkie łaźnie ich brzucha, aż skrzypiało drewno zbyt obszernych
trumien, aż ślady na duktach, lasy wiecznie zielone, kłosy, warkocze,
głóg, tarnina oraz rybie mokradła - bledły, milkły i nikły.