Mówi:
„Patrz, cały Mikołów, cały
Śląsk zaśnieżyło. Zimno.”
Pokazuje palcem, celuje w przestrzeń
Osiedla; mówi dalej.
„Kiedyś widziałeś rzeczy, które
Dla mnie pozostawały tylko
Wędrownym snem – czy potrafisz
Tak nadal?” Na zaśnieżonym

Parkingu ślizgające się samochody
Kreślą ósemki. Odpowiada:
„To ja Ciebie śnię, a nie noc.
Noc nic nie rozumie z tego, co ze
Sobą niesie. To ja Ciebie śnię.
Czy widziałeś kiedyś wiersz,
Który w swej doskonałości
Nie byłby więcej niż rysą na szybie?

Ja jestem takim wierszem.” Natura
Pokazuje się nam w całej swej
Lutowej okazałości. Zimno:
Pora na gorętszą herbatę i grubszy sweter.
Śnieg na ulicy jak kurz na półce.
Śnieg na zmęczonych twarzach jak
Uśmiech na twarzy cyrkowca.
Śnieg prawie biały, prawie dziewiczy.