kręgi oddechów rozchodzą się po sypani
giną tam gdzie śpi kot w falach pościeli
w brudnej filiżance kilka dalszych śladów

wydrapane na szybach ścieżki prowadzą
obraz: skostniałe dłonie chłopca ściskają
karton wielki jak mapa dziecięcego świata

i stary Autosan firmy przewozowej Tarzan
przy rondzie wypluwający pracowników
zakładów lotniczych oświetlających zalew

w ten malunek można wpisać milion innych
obrośniętych szronem mglistych meldunków
śnieżycę i jaskrawe słońce wymazujące miasto

poranny wyjazd był próbą zgubienia drogi
bo noc buduje nam dom pomiędzy dniami
naczynia skrzynie pudełka z mirrą kadzidłem

i błotem