i przez dziurę w siatce na boisko
gdzie gra toczy się o przetrwanie
albo o rzeczy wyższe: o uśmiech
ojca który nie wsiadał na rower
tylko wisiał przy desce kreśląc
i paląc caro jeden za drugim

i na mokrym boisku pełnym
chłopców podpalonych jak on
zatopiony w grze o wszystko
co przetrwało w nim z ojca
który siedział zawsze z boku
i wrzeszczy: kop kop strzelaj