wkładaliśmy w usta jesień a jej cierpki smak krzywił nasze gładkie
twarze to był czas palenia naciny pieczenia dojrzałych warzyw
w rozgrzanej brandrurze grzmoty odeszły a z nimi niepokój
nastała cisza przed zimą winogrona oplotły drzewa i dach stodoły
a ich ciemne grona dochodziły w szklanych dymionach dlaczego

właśnie wtedy przyciągała nas otwarta studnia? ta czarna tafla
do której ojciec kilka lat wcześniej wrzucił tajemniczą rybę a z której
wszystkie nasze tłuste zwierzęta piły krystaliczny chłód podobno to
właśnie do niej wiosną wpadła stara Rogowska podobno
jak się przysłuchać to nocą słychać tam jej strach



[wiersz publikowany w Odrze]