jak ciemno mówisz wpatrzony w szybę autobusu wewnątrz
którego pochłaniamy światło zlizujemy słowa jedni mówią
że przyjechaliśmy za wcześnie inni że za późno a my
myślimy o tych których to po prostu nie obchodzi jak ciemno
wjeżdżamy do miejsca gdzie uczyłam się mówić i odmawiać
gdzie potok zabierał fragmenty ziemi wyjadał drzewa
jak ciemno mówimy w momencie kiedy gasną latarnie
mgła obsiada nam skórę i do domu trafiamy po omacku
omijając fosę stodoły winogrona kasztany
pobawmy się w nietoperze szepczesz


nietoperze to my świat to przeszkoda