w żarówkach nagrzewa się wolfram czekam aż wszystko
wybuchnie a ciemne miejsca przeciekną do sali na piersiach
czuję strzępy pytań powietrze nami oddycha przeżuwa
nie mówiłam ci ale potrafię wyodrębnić z przestrzeni
fragmenty zdrapać czas z twarzy nie uczestniczyć myślę
o Bogu i bliźnie jaką ma na brzuchu tak zaraz pojawią
się wątpliwości i wypustki na skórze obliżemy rany
i palce czujesz dźwięki tamtych nocy pracują w nas
aż na szkle pojawia się mróz i brodawki cichnie
światło

wiesz nie mówiłam ci ale jestem wszystkiemu winna
wszystkiemu obojętna