Tylu rzeczy z tobą nie przeżyłam.
Nie znałam cię kiedy byłeś niedźwiadkowatym chłopczykiem
i rudawym chudym dwudziestolatkiem.
Nie ja byłam twoją pierwszą miłością.
Nie ze mną przeszedłeś najciemniejsze dni.
Nie poznam twoich zmarłych rodziców, o których mi opowiadasz.
Tyle historii w sobie noszę:
o twoich kobietach, przyjaźniach, sukcesach, niespełnieniach,
o tym jak rodziła się twoja córka –
wszystko co ciebie tworzy; w czym nie miałam udziału.

Ale kiedy objęci zapadamy w sen
(nogi, ręce, myśli tak splątane
że budząc się nie wiemy co jest czyje)
przez chwilę pewność: dajesz mi siebie cały.