Teraz jesteś materią
nie lizaną płomieniami
z długimi rurkami kości
i martwym szpikiem

twój własny Wielki Tydzień
wędruje z Tycho co roku
od niedzieli do niedzieli
bez zmartwychwstania

z placu na plac
gdzie bratki rosną
twarzami ku górze
niczego nie pojmując

wszystkiemu co umarło - twarde drewno
wszystkiemu co umarło - sadzonki
twarde drewno poza zielenią
dzban rozbity u źródła

tę cudowną niewinność
chcę bić, więzić, przeklinać
gdy się otwierają narcyzy
i żarzy oko tulipana