Wobec czego całe to zamieszanie? Te wędrówki z nudów. Spacery.
Inna skala trudności. Żeby się odnaleźć już nie trzeba pod prąd
przez mętną wodę. Tyle, że coraz mniej ciebie w tej sielance
i twój misio traci animusz, daje po hamulcach.
A przecież tyle kolorów i zapachów (pomijając syf, który niesie rzeka)
- istna afirmacja. Teraz już żaden zabójczy pejzażyk nie rozwiąże mu
ust, żadne spieczone kwarcówką udko nie utoczy śliny, nie zaciągnie
w noc jeśli zapłacone, wypite. I znów pojawia się miasto, o którym
ani słowa w poprzednim wydaniu. Dostojne elewacje rewitalizowanych
arterii, citibanki i multikina, puste synagogi, składy i zakłady pracy
ciche jak warta. Więc uchylcie mu nieba w tym mieście jedna z drugą.
Poczynił rezerwację i zamówił wódkę odpowiadając sobie na podszepty.
Wziął to na siebie i w sobie uładził. „Nie przestane cię dręczyć,
zamęczać”
- za ścianą o wilku mowa, a u niego cisza. Więc, będzie i burza, wokół
słów: punktualność, klarowność, rzetelność, odpowiedzialność.
Tak czy owak, przynajmniej na razie, nie musi się tłumaczyć.
Kto się tłumaczy ten chuj.

(z tomu: Cały w słońcu)