Świat się za nimi wstawił, Bóg
im zajrzał w oczy, grant im się przytrafił,
ksiądz do nich przemówił, bank im wysłał kartkę,
Lot im wysłał bilet, Gazeta Wyborcza
dała im kluczyki i całą klasykę XX wieku,
Tygodnik Powszechny znów ich recenzował,
nawet telefonia, nawet ona, nawet
listonosz, wydawca, służby PKP.
Znowu ich wezwali na ten sam festiwal,
jeden posterunek, umówiony peron,
postawili nago w tym samym pokoju,
wcześniej obdarzyli żoną, mężem,
dziećmi, lekką kuchnią i wspaniałą pracą.
Stawiają im domy w tym samym mieście,
piszą za nich najpiękniejsze wiersze,
lekką ręką dają wolną rękę.
Wolną wolę.