Publicznie pokazuje piersi za budynkiem dworca Montparnasse, ale jest dziewicą i dopiero rośnie jej ząb mądrości. Już zdążyła zawrócić w głowie kilku malarzom, już się wdarła w ich ikonografię. Z czereśniami dyndającymi wokół kapelusza, boso, z butelką wina i kiełbasą czosnkową - idzie, a „cała krew pracuje nad jej dojrzewaniem”. Kiki – królowa Montparnasse’u, modelka, ikona, muza. Jej historię czytaliśmy dotąd na marginesie życia artystów: Cocteau, Modiglianiego, Man Raya. Malował ją Picasso, Foujita i Kisling, fotografował Brassai, rzeźbił Calder, a kochali się w niej niemal wszyscy. Jej awangardowy styl – połączenie kloszarda z arystokratką – naśladowały najznakomitsze damy epoki. „Kiki, Królowa Montparnasse’u” Lou Mollgaard to historia Kopciuszka. Jak głosi legenda, Kiki rodząc się niemal wpadła główką do rynsztoka. Ów symboliczny rynsztok pozostawał w perspektywie nawet wtedy, kiedy pozowała dla tych największych: zawsze była biedna, a zdarzało się, że utrzymywała także swoich kochanków - malarzy. Uwielbiała przybierać pozy szansonistek i wciąż marzyła o amorach. „Bez niej ci wszyscy świetni faceci by się całkiem rozmemłali, spaśli, pokurczyli, stetryczeli z hukiem, i świat by o nich nie słyszał” – mówi poeta i krytyk Jerzy Jarniewicz. I trafia w dziesiątkę. A nam łatwiej śnić o Kiki, kiedy obrazy podpowiada ta malownicza, pisana na podstawie jej diariuszowych notatek, książeczka.

Lou Mollgaard
„Kiki, Królowa Montparnasse’u”
przeł. Stanisław Rościcki
Wydawnictwo Książkowe Twój Styl
Warszawa 2005

„Przekrój” 2006