RETROSPEKCJA Z MARINĄ ABRAMOVIĆ

Inga przyjeżdża do nas zagraniczną furą,
do której ojcu błyszczą oczy, a nawet nie należy
do partii, wystarczyło, że wyszła za mąż za rolnika
spod Lublińca i właśnie wróciła z wczasów w Jugosławii.
Inga, nie fura.

Inga rozsiada się w fotelu taty, jakby ktoś jej pozwolił
poczuć się u siebie. Zaczyna opowiadać o artystce
z Belgradu, co to czesze włosy do krwi jak mama,
gdy już nikomu nie ma nic do powiedzenia. Mama,
nie artystka.

Inga ma ogromne piersi i ich jestem ciekawa,
bardziej niż blizn na jej twarzy, o których w rodzinie
równie często snuje się historie, jakoby mała Inga
przyłożyła do policzka rozgrzany nad świecą
plastikowy grzebień.

Bo w tej rodzinie wszyscy bawią się ogniem.



http://opt-art.net/helikopter/joanna-fligiel-dwanascie-wierszy/