ania jest mydłem ogłuszonym przez potok, język ognia
któremu się oddała jak strzecha i prochownia strawi
ugasi wszystko co w niej napotka, nawet to
co usłyszy z moich ust, na tyle pewnych siebie
żeby nie wyjść na zero, kiedy nie ma liczb całkowitych
tylko zaokrąglenia, które się wyrywają lecz nie wyrwą,
nie uciekną od siebie dopóki nie rozpuści ich prąd
ania jest mydłem, na którym nie sposób wyjść
na czysto


VIII, XII 2003