Całe miasto przegląda się w tym złotym chłopcu,
wszędzie on, sześcioletni, siedmioletni może,
na ogromnych plakatach, billboardach, w folderach:

jakie słowa się cisną na te małe usta,
jakie słowa się tłoczą pod tym kłębowiskiem
nadprzyrodzonych żmijek, koafiurą z węży?

Wszedł ze Snu Nocy Letniej; duch, powietrzne bóstwo
zamknięte w drobnym ciałku, zapylone kruszcem –
wypił Ren i zjadł Duesseldorf jak czekoladkę.

Nieco młodszy ode mnie. Ze trzy, cztery lata,
gdzieś pewnie dalej żyje, większy i zgrubiały;
i wie lepiej niż inni, że kiedyś mieszkała

w nim siła potężniejsza niż wszystko, co znamy.

Warszawa, 9. XI. 2008



http://www.younggalleryphoto.com/photography/watson/images/015.jpg