Opresja "teraz". Język jest pod napięciem. Rozdarty między konkretem a metaforą, raportem a literaturą. Wiersz też nie wie, czy ma być konfesją czy fotografią. jest jakieś ja, są jacyś oni, nad któymi pochyla sę jak nad preparatem. Z tego napięcia wychodzą zdania krókie, kadencje płytkie jak urywany oddech. Tak mogłaby wyglądać literatura Herty Muller, gdyby ją pozbawić historycznego i politycznego kontekstu i spróbować złożyć w strofy.