Oksana Zabużko
(born 1960) Ukrainian writer and poet. In 1987 became a doctor of philosophy at the Taras Shevchenko University of Kiev. On the turn of 80s and 90s (thanks to publications about the Ukrainian culture, etc.) gained a position of the intellectual leader of her generation. She lectured Ukrainian culture and literature in USA (in Pensylwania and Pittsburgh), she received also the Fullbrighta Scholarchip at the Harvard University. Since 1989 she cooperates with the Institute of Ukrainian Philosophy of Ukraine National Academy of Science. She lives in Kiev, where she performs many social duties, being the deputy chairperson of the Ukrainian PEN-club, deputy chairperson of the "Revival" Foundation Board and member of the National Culture Board by the President of Ukraine. Oksana Zabuzhko is an author of several poetry books: "Trawnewyj inij" (1985), "Dyrygent ostannioji swiczky" (1990), "Awtostop" (1994), "Nowyj zakon Archimeda" (2000), "Druha sproba. Wybrane" (2005). She became famous thanks to the novel "Poliowi doslidżennia z ukrajinśkoho seksu" translated into 12 languages. She has published also collections of short stories, essays and literature studies. The Ukrainian critique classifies her as a postmodern romantic.
W wagonie metra
Ta para naprzeciwko kołysze się zgodnie, ramię przy ramieniu,
o jednakowo zasklepionych powiekach, jak u zachorzałej kury
(od ciężko obwisłych podwójnych podbródków – nadęta piłka,
z której jednym wydechem uszło powietrze, a przekłuta – nawet nie mruknęła).
Popołudnie, sjesta – albo upał – stoi u góry:
nie z nocy bezsennej to powrót, nie z miłosnego wyczerpania,
nie wtuleni w siebie aż tak, że gdyby próbować rozerwać –
to straciłby świat równowagę i zbójcy zrobiłoby się wstyd. –
Wysysająca duszę, chwiejna, monotonna trasa,
wieczne obok-spanie, z tymi samymi szarymi snami,
wieczna stacja Nuda, jak długo się jedzie – wieczna stacja Tu –
aż do końcowej, która ciągle obecna jest między nami.
Kobieta gdzieś tak po trzydziestce – no, więc jeszcze nie stara,
choć w dekolcie sukni opadają już przywiędłe melony
i twarz jej – plama cementu, którym zalepiła się dziura,
gdzie tunelowo poświstuje przeciąg po dawnej (dziewiczej!) dumie –
tylko usta obrażono-obwisłe i w kącikach ledwo puszczają bąbelki
wygasające soki, z ciała uciekające siły.
Ta kobieta – naprzeciwko: rząd przez los pomylony –
to mogłabym być ja. Gdybym za ciebie wyszła, mój drogi.
(tłum. Aneta Kamińska i Andrij Porytko)
[druk w:] „Pobocza” nr 1(31)/2008 (www.pobocza.pl)
o jednakowo zasklepionych powiekach, jak u zachorzałej kury
(od ciężko obwisłych podwójnych podbródków – nadęta piłka,
z której jednym wydechem uszło powietrze, a przekłuta – nawet nie mruknęła).
Popołudnie, sjesta – albo upał – stoi u góry:
nie z nocy bezsennej to powrót, nie z miłosnego wyczerpania,
nie wtuleni w siebie aż tak, że gdyby próbować rozerwać –
to straciłby świat równowagę i zbójcy zrobiłoby się wstyd. –
Wysysająca duszę, chwiejna, monotonna trasa,
wieczne obok-spanie, z tymi samymi szarymi snami,
wieczna stacja Nuda, jak długo się jedzie – wieczna stacja Tu –
aż do końcowej, która ciągle obecna jest między nami.
Kobieta gdzieś tak po trzydziestce – no, więc jeszcze nie stara,
choć w dekolcie sukni opadają już przywiędłe melony
i twarz jej – plama cementu, którym zalepiła się dziura,
gdzie tunelowo poświstuje przeciąg po dawnej (dziewiczej!) dumie –
tylko usta obrażono-obwisłe i w kącikach ledwo puszczają bąbelki
wygasające soki, z ciała uciekające siły.
Ta kobieta – naprzeciwko: rząd przez los pomylony –
to mogłabym być ja. Gdybym za ciebie wyszła, mój drogi.
(tłum. Aneta Kamińska i Andrij Porytko)
[druk w:] „Pobocza” nr 1(31)/2008 (www.pobocza.pl)
Oksana Zabużko
fot. archiwum autorki
fot. archiwum autorki
Badania terenowe nad ukraińskim seksem
Siostro, siostro
Poliowi doslidżennia z ukrajinśkoho seksu
Sestro, sestro
W świątecznej "Gazecie Wyborczej" wiersz "Motyw rosyjski w przekładzie Anety Kamińskiej i Andrija Porytki:
http://wyborcza.pl/1,76842,5220152,Motyw_rosyjski.html?as=2&ias=2&startsz=x
2 sierpnia 2007 w wydawnictwie WAB ukazał się zbiór opowiadań "Siostro, siostro" w tłumaczeniu Katarzyny Kotyńskiej i Dawida Mońki.
W najnowszych "Poboczach" kilka wierszy w przekładzie Anety Kamińskiej i Andrija Porytki.
W sierpniowej "Lampie" - wywiad przeprowadzony przez Agnieszkę Drotkiewicz.
http://wyborcza.pl/1,76842,5220152,Motyw_rosyjski.html?as=2&ias=2&startsz=x
2 sierpnia 2007 w wydawnictwie WAB ukazał się zbiór opowiadań "Siostro, siostro" w tłumaczeniu Katarzyny Kotyńskiej i Dawida Mońki.
W najnowszych "Poboczach" kilka wierszy w przekładzie Anety Kamińskiej i Andrija Porytki.
W sierpniowej "Lampie" - wywiad przeprowadzony przez Agnieszkę Drotkiewicz.
