I nie miłować ciężko, i miłować
Nędzna pociecha, gdy żądzą zwiedzione
Myśli cukrują nazbyt rzeczy one,
Które i mienić, i muszą się pasować.

Mikołaj Sęp Szarzyński


I. W blasku i błysku

Błyszczące kreacje wciąż modne,
lecz, proszę pani, rządzą się teraz
innymi prawami. Połyskujące materiały
muszą być monochromatyczne.

Tu nie ma miejsca, ma miła,
na barwnego pawia!

Nowością jest „gnieciony”,
metaliczny kolor.


II. Na wysokości

Z przodu masywnie, z tyłu
strzeliście! Sam szyk. Pan jest
taki kolorowy, jarmarczny i jeszcze
to pana połączenie ze skarpetką!

O, udziwniony do granic możliwości!
O, na niebotycznie wysokim,
bogato zdobionym obcasie!

Bucie!

Bucu!


III. Jak wolisz?

Mała, ale już nie czarna? Bacz na to,
z kim i jak się wozisz po mieście,
kochany. Królować będą sukienki mini
w soczystych i energetycznych, ba,
agresywnych kolorach.

Pożądane marszczenia i asymetrie!

Jak wolisz – na górze
albo na dole?


IV. Krój prosty

Artystyczny nieład oraz figury
geometryczne, na przykład koło
lub trójkąt? Tak dwubiegunowe
nadruki pojawią się na wiosennych

strojach. Zasady są rygorystyczne:
surowa kolorystyka i wzór regularny
na fantazyjnie skrojonych sukienkach.

Nieład i szaleństwo kolorów
tylko przy kroju prostym.



V. Torba gadżet

To już nie przepastny worek.
Ani klasyczna kopertówka. Co to,
to nie! To cudne (z imitacji
wężowej skóry, a już na pewno
w neonowym kolorze) maleństwo.

Ach, Pani, mieścisz się w dłoni! Brak paska
nadrabiasz oryginalnym kształtem:
pudełeczka? mydelniczki?

Kto kocha torebki w rozmiarze XL,
niech także je nosi

w dłoni.


VI. Maksi biżuteria

O, duże! O, wielkie! Ogromne!
Hej, Naszyjniki, Bransoletki, Kolczyki!
Odkąd do łask powróciła Skóra,
odkąd powrócili i Metal, i Plastik,
wyróżniacie się już nie tylko kolorystyką.

Ech, Wasze ekstrawaganckie,
a nawet kiczowate połączenia
to jest to, o co chodzi
w bieżącym sezonie!

Biżuteria musi krzyczeć.

Biżuteria musi krzyczeć!

O TEMPORA! O MORES! O KURCZĘ!

Jest piękny, może być wrześniowy, poranek. Sobota lub wtorek. Tak czy inaczej nigdzie mi się nie spieszy, robię śniadanie, woda radośnie bulgocze w czajniczku. W takich chwilach lubię, gdy telewizor brzęczy za uchem. W telewizji śniadaniowej miła pani z miłym panem rozmawiają o urokach macierzyństwa. Za chwilę ta sama miła pani z innym, równie miłym jak poprzedni pan, panem śledzą bieżącą prasę i dyskutują o globalnym ociepleniu, wzroście kursu szwajcarskiego franka i grożącym zewsząd krachu finansowym. Potem znowu ciepła jak kluski rozmowa o nowych krojach T-shirtów z kobietą, która kilka dni temu założyła sklep z drogimi ciuchami. I nagle nóż z masłem chce wypaść mi z ręki, czajnik się krztusi, a chleb czerstwieje. Słonko za oknem pokrywa czarna jak smoła chmura, a z lodówki dobywa się chrobot martwego mięsa. Obok miłej pani w telewizorze siedzi teraz mroczny jak Dzień Sądu Ostatecznego Adam Negral Darski. Długa jak noc chwila grozy, gdy myślę, że zaraz poleje się krew (żal mi tej miłej prezenterki popularnej telewizji) ustępuje miejsca bezgranicznemu zdumieniu, gdy dostrzegam w niedalekim pobliżu Andrzeja... więcej >>