Idę przez Polskę. Piękna zima…
To fetysz granic mnie tu trzyma?
Nie ma Tuwima i Leśmiana,
A kiedyś byli – zaszła zmiana.

Nie stąpam pewnie, a jedynie,
Nie jak po fali czy po linie,
Człapię przez pejzaż lodem skuty,
Upadnę – ściągną ze mnie buty.

Miał memu zdrowiu spacer pomóc,
A może jednak lepiej w domu?
Gdzieś tańczą ludzie, prawie goli,
Ale czy taniec to chocholi?

Tego nie widzę. Nie zobaczę.
W domu menuet z pogrzebaczem –
Znowu cholernie mokre drzewo,
Wywijam zatem w prawo, w lewo…

Będziemy jak ci Etruskowie
(Zbyt wiele o nas nikt nie powie),
A nasze kody i sposoby –
Jak te ich wróżby, te z wątroby.

Idę przez Polskę. Piękna zima…
Ciekawe – długo się utrzyma?
Wszystko przykrywa śniegu postaw –
Co wyjrzy, kiedy przyjdzie wiosna?

"Nowa książka Doroty Masłowskiej jest świetna. I nie da się jej opowiedzieć, bo jej siła tkwi w języku, w połamanym hiphopowym rytmie, z którego wyłania się polskie tu i teraz i brodzący w nim bohaterowie" - pisze na łamach "Wysokich Obcasów" Violetta Szostak i mnie to absolutnie do tej książki zniechęca, po prostu uważam, że książka napisana w połamanym hiphopowym rytmie nie może być dobra. Co więcej, wiem z grubsza, jak wygląda polskie tu i teraz i szkoda mi 30-40 złotych, a przede wszystkim trzech tygodni, żeby tę wiedzę pogłębić. Wolałbym jakąś Grecję albo Turcję, powiedzmy - roztańczone lata osiemdziesiąte. Redakcjo, co robić?

Napiszę powieść z życia upadłych czterdziestolatków. Tytuł będzie brzmiał: "Przygody Moniki, Beaty, Marcina i Przemka"...

... more >>