w sumie o co ci chodzi? masz co jeść gdzie spać i do kogo się odezwać
masz też przekonanie że nic nie ma większego znaczenia i zamiast walić
głową w ścianę można jeszcze wbić zęby w stół a nożyce zawsze się


odezwą: i wiesz już że z miłością jak z dominem po pierwszej porażce
walą się wszystkie następne i ostatecznie nikt nie jest gorszy ani lepszy
w łóżku skoro orgazm trwa zawsze tylko jedną chwilę: i rozumiesz też


że łatwiej znaleźć meteoryt na saharze niż tak zwane prawdziwe
szczęście które aż się prosi o cudzysłów: ostatecznie wystarczy
wypatrywać ciemnych kamieni na jasnym piasku jak poucza newsweek


i wzrusza cię do łez to że reżyser derek jarman przez tyle lat bił się
z aids: choroba cios za ciosem wydzierała mu wzrok aż w końcu zobaczył
już tylko czysty błękit nie zmącony niczyimi łzami (aż chce ci się


wyć) i bulwersuje cię historia tej dziewczyny która na początku czerwca
zdetonowała się w drzwiach autobusu wiozącego rosyjskich pilotów
bombardujących czeczenię: i nic z niej nie zostało dosłownie nic (mokra plama)


i szanujesz uczucia uroczego faceta który z lekkim zmieszaniem wyznaje
że kocha jednocześnie dwie kobiety z których jedną poślubi jesienią a drugiej
będzie szukał w następnym życiu (i prawie chcesz wierzyć że znajdzie)


więc o co chodzi? o ten moment tuż po przebudzeniu kiedy całym ciałem
czujesz że nie ma żadnej nadziei na to żeby wyjść z twarzą z tej farsy i że
pętla czasu liże twoją szyję tak samo jak gryzła po glinianym karku


gilgamesza? a może o to że rok po roku coraz mniej rozumiesz dlaczego
z czasem ubywa ci poczucia humoru a zamiast mądrości przybywa życiowej
głupoty: i wtedy pragniesz jak sylvia zasnąć z głową w piekarniku albo


jeszcze lepiej jak virginia bez tchu kołysać kamienie w kieszeniach?
chodź głuptasie lepiej ulepimy bałwana na obraz i podobieństwo twoje
i z marchewką zamiast nosa doczekasz kolejnej wiosny: bo nie ma


życia które dałoby się jakoś objąć rozumem i w sumie każda sekunda
jest zagadką której rozwiązanie bez końca umyka dopóki na końcu
śmierć jak prowizoryczna pointa nie powali nas w ostatniej linijce

(z "Lego dla ego" 2005)