Nigdy nie wąchałem cudzych domów
tym razem pachniało ptakami
piórami pooklejanych ścian
coś kłębiło się w środku i to coś
wołało i to coś trzeba było wąchać
nie dało się obojętnieć nie dało się



Matka miała grube nogi poowijane bandażem
siedziała okrakiem na stołku i pomiędzy
te nogi spuszczała serpentyny ziemniaków
spadały lekko trzepocząc
miękko i nudno
się robiło

Wuj przyjechał ze wsi z nową dostawą
zaczynało świtać w głowie rodził się
zamęt siwe włosy sklejały się coraz
bardziej przypominając krzyże w polu
strachy

przed śmiercią
mówił o ptakach splątanych w pary
i zapachu klatek pokrytych rdzą
Mówił, że nigdy nie wąchał cudzych domów