pani Julio
pani tlen mnie dusi

i ta dziewczyna z niemego filmu
na moich powiekach zostawia cień

fioletowy: tu mogę dostać w zęby albo pod oko

przez wentylatory
wpadają motyle ranią skrzydełka o Max Factor

pełno ich leży na podłodze słów i martwych motyli

poeta w egzotycznej podróży od stolika do stolika
ma usta pełne jakby wstrzyknął botoks

spada mu do piwa popiół z papierosa
uwodzą poetę ramiączka w kolorze skóry plastiki

reszta kobiet poza dziewczyną z niemego filmu
w kiblu podpaski zawija w papier toaletowy

jedna z nich (kobiet) krwawą spuszcza z wodą
jak noworodka

pani Julio
pani tlen mnie dusi

w ustach mam kości
między zębami tren pani sukni