A. postanawia umrzeć. Robak który zalągł się
w jej brzuchu tęskni za domem, wilgotnym dołem.
A. rozbiera się przed lustrem. Lubi patrzeć
na wystające kości biodrowe, dwie ostre muszelki.

Wkłada piżamę. Pod piżamą ukrywa plantacje bawełny,
biały len skóry. W łóżku starannie układa: ręce,
nogi, oczy i usta. Nikomu nie mówi żegnaj.

Dla B. łóżko jest ciepłym kokonem, kołyską dwojga,
miejscem do rozszerzania nóg. Nie pozwala, by noc
wsunęła szyję pod kołdrę, dotknęła: lnu skóry, rąk i ust.

Nad ranem Panna Śmierć rozkrusza ciało A.
Dwie ostre muszelki rozpadają się na kawałki.
B. nie ma pewności, czy wystarczy ślina by je posklejać.