Na początku wieże kościelne przeznaczone były wyłącznie dla ptaków: liczono na to, że spodobają im się wysokie dachy i że się pod nimi zadomowią. Ptaki jednak pojawiały się rzadko i przez większość czasu na szczytach panowała cisza.

Przerażeni tą ciszą ludzie z czasem i z wielkim trudem wyhodowali dzwony, które uwiązali na pustych wieżach.

Teraz dzwony śpiewają, ale śpiew ich rozlega się tylko o określonych porach, jak śpiew wszystkiego, co udomowione.