Czerwiec syci się gorączką jak czerw. Kropla
krwi na ostrzu brzytwy rozcinającej oko skwaru,
próba fechtunku. Oto jesteście, ogniotrwali
wyznawcy impregnatu, piewcy żywotów pikseli

przybyli na szerokokątnych amfibiach. Tlicie się
jak dymek komiksu, który sczezł w słonecznym
wybuchu (dwutlenek węgla z waszych ust
rozszerza się jak wszechświat). Jakie macie
dla mnie wiadomości domokrążcy ultrakrótkich fal?

Porowaty szum mowy ukryty za uszkodzonym
przekaźnikiem. Pokrytą kataraktą ogniskową,
szpicę i nawoływanie: jeźdźcy, jeźdźcy! Niknący
w błękicie szept ekranu kontrolnego, straż
ogniową i spełniające się proroctwo apokalipsy,

zastygłe w ciekłym krysztale jak biała broń
na panoplium nocy. Rozmowę pojedynkujących się
w katedrze i rozbiegane paciorki robactwa. Dwie
dominujące nacje: biel i czerw.