Każdy opowiada wierszem to, czego nie zdążył
przemyśleć wieczorem. Gdy zjawia się
kobieta z kucykiem (krnąbrny konik), wypadają mu myśli
jak włosy, zawiłe przekleństwa.
Malują im szerokie tory. Trącają ich króciutkie struny.

(ścieżka, gdy ją przebyć, jest awangardowa;
ciało, gdy je odkryć, piekli się w pianie)