oto przewlekłe dzieci rzucone z łona ziemi
w harmonię ławic w wodzie mamy pojemniejsze ciała
dumnie nosimy ciężkie piersi z wodorostów i światła
a śmierć ma jeszcze znaczenie gdy znaczy tyle

co koniec chwała naturze że jest tak kurewsko obojętna
dla światów które nie nadejdą choć jesteśmy bardziej
przed lub w trakcie przecierając pamięć w dawne rejestry
przejść (szklane góry) a postacie z fotografii to często
więcej niż sny ciemne łąki ciemne łona byle dalej
od skupisk pisze się pleśń pieśń przeludnień

istnieją sensacje o których nie śnimy ani śladu histerii
póki dochodzimy na zapas bierz zamach za nas