Nie patrz mi w oczy, bo się boję,
Że są zwierciadłem z drugiej strony,
Ujrzysz w nich jasno rysy swoje
I będziesz tak jak ja zgubiony.
Wiele spędziłem nocy w namiot
Nieba wpatrzony (czar tak mroczy),
Lecz czemu miałbyś ty tak samo
Jak i ja przepaść? Nie patrz w oczy.

Raz grecki chłopiec, jak wieść niesie,
Co w wielu sercach siał niepokój,
Zajrzał do starej studni w lesie
I już nie podniósł więcej wzroku.
Teraz, gdy łąka kwitnie wiosną,
Stoi tam, bólu nosząc ślady,
W dół pochylony, lśniący rosą,
Nie młody Grek, lecz narcyz blady.