Kazik chyba musiał tu kiedyś kilka godzin czekać na pociąg i pewnie stąd wzięła się ta osławiona fraza, że na dworcu w Kutnie jest tak brzydko, że pękają oczy, oczy. W rzeczywistości dworzec w Kutnie nie poraża ani brzydotą, ani brudem. Samo miasto również. Wkraczaliśmy w nie czytając groźne kibolskie napisy, ale nic złego nas nie spotkało. ZŁoty Środek Poezji leży właśnie tutaj. Przez kilka dni wieczory autorskie, konkursy, spotkania, gadania, odsłaniania poetyckich murales, flanowanie po Królewskiej, flanowanie po rynku. Itede. Itede. Przyjeżdżałem już do Kutna, żeby słuchać poetów czeskich, słowackich, rosyjskich... Całość na blogu: http://nowaczewski.blog.pl

Pięć tysięcy mieszkańców. Stolica diecezji. Tu zdarzyło się literalnie wszystko, co było ważne w moim życiu. Jedna ulica prowadzi z dworca na rynek, druga z rynku, obok katedry, do Starogardu Gdańskiego, z tym, że za mostem rozgałęzia się w kierunku cmentarza nad rzeką. (...)Tu będę chyba mieszkał do śmierci. Że takie małe miasteczko? Po tylu podróżach wiadomo już mniej więcej, że świat może być jedną rzeką, jednym kościołem, jedną ulicą, drzewem za oknem, odrobiną książek, płyt i - last but not least - kilku dobrymi ludźmi. Ks. Janusz St. Pasierb, Gałęzie i liście, wyd. II, Pelplin 2002, s. 138. Kiedy pójdziemy prawą gałęzią ulicy idącej w kierunku Starogardu - to znaczy Podgórną, dojdziemy do cmentarza. Środkową aleją dotrzemy do dużego krzyża - po prawej jego stronie w kwaterze razem z innymi duchownymi spoczywa ks. Janusz Stanisław Pasierb. Grób jest dość niezwykły - w płytę zgodnie z życzeniem poety wmurowano sporych rozmiarów polny głaz. Ksiądz Pasierb jest jak pelplińska katedra - nie spodziewalibyśmy się w małym kociewskim mieście intelektualisty europejskiego formatu. Całość http://nowaczewski.blog.pl